'Krachtwijken': kost een paar centen,
maar dan heb je ook niks
Geplaatst door Hans
Roodenburg op 23 november, 2012 - 20:00
Probleemwijken heten
tegenwoordig 'krachtwijken' en daar wonen 'kwetsbare huishoudens'.
Onvoorstelbare bedragen worden erin gepompt. Maar wat levert het op?
Afgelopen nacht, even na
twaalven op weg naar huis, luister ik naar de autoradio. Op dat uur brengt
Radio 1 het interviewprogramma Casa Luna.
Gisteravond [audio
stream] was hierin de Haagse wethouder Marnix Norder (PvdA) te
gast. Hij mocht daar vertellen over het beleid inzake
de probleemwijken, sinds het aantreden van oud-minister Vogelaar ook wel
aangeduid als 'krachtwijken'. De Hofstad heeft vier van deze wijken en de meest
problematische is de Schilderswijk.
Deze wijk, tegenwoordig voor circa 85 procent bewoond door niet-westerse
allochtonen, staat in de landelijke top-3 van meest problematische wijken.
Sociaal-democratisch
gedachtengoed
Het moet gezegd: deze
Marnix Norder is een bevlogen prater en het kost moeite om je niet te laten
meeslepen door zijn aanstekelijk enthousiasme. De inhoud van zijn boodschap is
helaas heel wat minder rooskleurig dan de toon zou doen vermoeden.
Deze wethouder is een
sociaal-democraat van de oude stempel, met een rotsvast geloof in de maakbare
samenleving. Allereerst is daar de stedenbouwkundige invalshoek: "geef die
bewoners mooie huizen, dan houden hun kinderen (de zogenaamde 'kansenjongeren')
vanzelf wel op met oude vrouwtjes beroven", zo
is - enigszins gechargeerd - de gedachte. En als die stedenbouwkundige aanpak
onverhoopt toch niet voldoende blijkt dan trekken we een blik professionele
hulpverleners (tegenwoordig 'coaches' genaamd) open. Dat werk dus.
Kwetsbare
huishoudens
Volgens de wethouder
vallen 4600 gezinnen in de Schilderswijk (33 procent van het totaal)
in de categorie 'kwetsbare huishoudens' met kenmerken als: geen betaald werk
(van generatie op generatie), schooluitval, schulden et cetera. De gemeente
reageert hierop door 'professionals' in te zetten die deze huishoudens één of
meer 'trajecten' laten doorlopen.
Onvoorstelbare
bedragen
En dat mag wat kosten. Voor
de meest problematische huishoudens - dat zijn er zo'n
500 in de Schilderswijk - komt dat neer op - schrik niet - € 66.000 per
huishouden per jaar, uitkeringen niet meegerekend. Dat is dus € 33 miljoen per
jaar alleen al voor die 500 huishoudens, en daar komt nog het nodige bovenop
voor die 4100 andere 'kwetsbare huishoudens'.
Nog een ander cijfer: de
afgelopen tien jaar heeft de gemeente Den Haag maar liefst € 2,7 miljard in de
probleemwijken gepompt voor stedenbouwkundige vernieuwing, 'brede' scholen,
taalcursussen et cetera. Zoals de interviewer opmerkt gaat het hier om
'onvoorstelbare bedragen'.
Maar heb je dan ook
wat?
De wethouder benadrukt dat
in drie van de vier Haagse probleemwijken vooruitgang is geboekt, maar hij moet
toegeven dat dit niet geldt voor de Schilderswijk. Dat is - om een understatement te gebruiken - natuurlijk
niet best. Het zou kunnen dat zonder al dat geld de situatie in die wijk nog
verder zou zijn verslechterd, maar dit is moeilijk hard te maken. Ik kan me
daarom voorstellen dat er zeker in deze tijd van financiële krapte wel een
betere bestemming voor al die miljoenen valt te bedenken.